Ακούτε Κλασική Μουσική;: LUDWIG VAN BEETHOVEN

Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2014

LUDWIG VAN BEETHOVEN

72ο ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Ludwig van Beethoven, baptised 17 December 1770– 26 March 1827

Επιλογή έργων

από μέλη της ομάδας

"Ακούτε Κλασική Μουσική; Εγώ ακούω."

1712/2014

Christos Sipsis

Daniel Barenboim
WHY WILHELM FURTWÄNGLER STILL MOVES US TODAY
HIS LIFE: A GENIUS AND HIS INVOLVEMENT WITH THE REGIME ON THE FIFTIETH ANNIVERSARY OF THE DEATH OF WILHELM FURTWÄNGLER.

Wilhelm Furtwängler was always a stranger in this world. He was someone who went his own way and stood apart from the others: he could not be pigeonholed in any one category, no matter how broad. Furtwängler is the ultimate embodiment of the musician who refuses to adapt to preexisting molds, the anti-ideologue par excellence-and I mean the present tense here quite seriously, for this is what makes Furtwängler still so vivid for us today.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ http://youtu.be/CqNp43GhF5o

Christos Sipsis

One of the most famous of all recordings of Beethoven's Ninth Symphony is that of the performance conducted by Wilhelm Furtwängler to mark the reopening of the Bayreuth Festspielhaus in 1951, though it's claimed that EMI's recording was made at the rehearsal rather than the concert itself. The provenance of this latest version, though, is undisputed; in August 1954, less than four months before his death, Furtwängler conducted the symphony at Bayreuth once again, with four festival stalwarts as his soloists. The original radio tapes of the performance have been lost, so this disc is presumably (the sleeve notes are rather vague) based upon a recording taken from the broadcast itself. The restored sound is poor, but the electricity of the performance – the power of its climaxes and dramatic intensity – is unmistakable. Furtwängler fans will certainly want to hear this account.
http://www.theguardian.com/.../beethoven-symphony-no-9...

Kostas Bernidakis

Rene Nikolaou

Ειρήνη Πολ.

Μαρία Καρανίκα

Lia Tsionis

Themis Kontogouris

Myrto Zacharopoulou

Γιώργος Κόγκος

http://youtu.be/rvdEjg-EDTk

Arrau Bernstein Beethoven Piano Concerto No. 4

Elpida Nousa

Οταν ο γερμανός μουσικός και μέγας φιλότεχνος Βαλντστάιν γνωρισε τον Μπετόβεν ,(είχε πεθάνει πρόσφατα ο Μότσαρτ),προφήτευσε : "Αν εργαστεί σκληρά,θα έχει το πνεύμα του Μότσαρτ από τα χέρια του Χάυντν!"(ο Μπετοβεν εκείνη την εποχή μελετούσε δίπλα στο Χάυντν)Κατόπιν ο Βαλντσταιν έγινε φίλος και πάτρονάς του!Ο Μπετόβεν του αφιέρωσε τη γνωστή Σονάτα για πιάνο Ν. 21 ,τη "Waldstein Sonate"

Elpida Nousa

"Της γυναικός το σώμα είναι το μουσικό όργανο"...[...]...
"Βιολί Στραντιβάριους είναι της γυναικός το σώμα...Λουδοβίκος Μπετόβεν ο βιολιστής του...και η πράξη του έρωτα, το μουσικό γινόμενο που ακούγεται είναι η σονάτα Κreutzer...Η ένατη σονάτα..."
(ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ)

Camelia Boutsaki

Tanja Pavlovich

Το έργο του Μπετόβεν διακρίνεται κυρίως σε τρεις χρονικές περιόδους. Η πρώτη αρχίζει από τις πρώτες δημιουργίες του μέχρι το 1802που δημιουργεί τελικά ένα προσωπικό ύφος. Η δεύτερη περίοδος διαρκεί περίπου μέχρι το 1816 και ο Μπετόβεν είναι ήδη ένας αναγνωρισμένος συνθέτης. Η τελευταία περίοδος διακρίνεται από την παρουσία του ρομαντικού στοιχείου στις συνθέσεις του.

Η πρώτη σελίδα της Διαθήκης Heiligenstadt του Μπετόβεν.

Tanja Pavlovich

Πρώτη περίοδος
In 1782, before the age of 12, Beethoven published his first work, 9 Variations in C Minor for piano
http://youtu.be/ospXVaJHfSY

Τις πρώτες σονάτες που συνέθεσε, ο Μπετόβεν τις αφιέρωσε στον Χάυντν, που αποτέλεσε και τον σημαντικότερο δάσκαλό του. Οι σονάτες αυτές χαρακτηρίζονται και από μεγάλες ομοιότητες με αντίστοιχες συνθέσεις του Χάυντν. Η σημαντικότερη ίσως από αυτές είναι η"Παθητική" (op. 13). Άλλες εμφανείς επιδράσεις είναι ο Μότσαρτ, ο Μούτσιο Κλεμέντι (Muzio Clementi) και ο Γιαν Ντούσεκ (Jan Dussek). Τον Απρίλιο του 1800 ο Μπετόβεν παρουσίασε την 1η Συμφωνία και δύο χρόνια αργότερα την 2η Συμφωνία. Η πρώτη ακολουθεί περισσότερο τα κλασικά πρότυπα, ενώ η δεύτερη χαρακτηρίζεται από περισσότερες καινοτομίες, κυρίως ως προς τη δομή της. Τα πρώτα έργα του Μπετόβεν διακρίνονται γενικά από συχνές εναλλαγές στη δυναμική και έντονες αντιθέσεις ή εξάρσεις. Στην πρώτη περίοδο ανήκουν επιπλέον τα έξι πρώτα κουαρτέτα εγχόρδων (op. 18) και τα δύο πρώτα κοντσέρτα για πιάνο.

Δεύτερη περίοδος

Claudio Arrau Beethoven Piano Sonata No. 30 (Full)

Χειρόγραφη παρτιτούρα του Μπετόβεν (Σονάτα op. 109)
Κατά τη διάρκεια της δεύτερης δημιουργικής περιόδου του, ο Μπετόβεν έχει αναγνωριστεί σχεδόν σε ολόκληρη την Ευρώπη ως συνθέτης και πιανίστας. Παράλληλα αναπτύσσει ένα περισσότερο προσωπικό ύφος το οποίο χαρακτηρίζεται συχνά ως "ηρωικό". Η περίοδος αυτή ξεκινά με την 3η Συμφωνία (ή Ηρωική Συμφωνία), η οποία είναι πολύ μεγάλη σε διαστάσεις για τα πρότυπα της εποχής και χαρακτηρίζεται από αρκετές παρεκτροπές από την κλασική δομή των συμφωνιών. Το δεύτερο μέρος (Πένθιμο Εμβατήριο) έχει εμβατηριακό χαρακτήρα και θεωρείται αναφορά στην Γαλλική Επανάσταση. Αφιερώθηκε αρχικά στον Ναπολέοντα Βοναπάρτη.
Την ίδια περίοδο ο Μπετόβεν συνθέτει και την μοναδική του όπερα Φιντέλιο. Κεντρικός χαρακτήρας της είναι η Λεονόρα, η οποία μεταμφιεσμένη σε άνδρα σώζει τον σύζυγο της από τη φυλακή. Η όπερα παραπέμπει επίσης στην Γαλλική Επανάσταση, με την Λεονόρα να ενσαρκώνει τα ιδανικά της. Η πρώτη παράσταση της όπερας δόθηκε το 1805 αλλά ακολούθησαν άλλες δύο εκδοχές της, το 1806 και το1814.
Την περίοδο 1806 - 1808, ο Μπετόβεν ολοκλήρωσε την 4η, την 5η και την 6η Συμφωνία (ή Ποιμενική), ενώ το 1812 γράφτηκε η 7η και η 8η Συμφωνία. Στην δεύτερη περίοδο του Μπετόβεν ανήκουν ακόμα τα τρία τελευταία κοντσέρτα για πιάνο, το μοναδικό κοντσέρτο για βιολί, πέντε κουαρτέτα εγχόρδων (7-11) και έξι επιπλέον σονάτες για πιάνο στις οποίες περιλαμβάνεται η σονάτα Waldstein και η Appasionata.
Τρίτη περίοδος

Ludwig van Beethoven - Symphony No. 9 (Full)

http://youtu.be/JCqOHFvO3po

Το 1816, το προχωρημένο στάδιο απώλειας ακοής του Μπετόβεν, αναγκάζει τον συνθέτη να αποσυρθεί σε μεγάλο βαθμό από πολλές κοινωνικές εκδηλώσεις. Οι συνθέσεις αυτής της περιόδου είναι μεγαλοπρεπείς, με μεγαλύτερο πνευματικό βάθος, ενώ η δομή τους θεωρείται γενικά πιο αφηρημένη και ασαφής. Στα τελευταία έργα του, ο Μπετόβεν χρησιμοποίησε επίσης πολύ συχνά το στοιχείο των παραλλαγών. Οι παραλλαγές Diabelli θεωρούνται από τα σημαντικότερα έργα αυτού του είδους και αποτέλεσαν σημείο αναφοράς για αρκετά έργα της ρομαντικής περιόδου. Η τρίτη δημιουργική περίοδος χαρακτηρίζεται από την ολοκλήρωση της 9ης Συμφωνίας, η οποία παρουσιάστηκε δημόσια τον Μάιο του 1824. Αναφέρεται πως ο Μπετόβεν, που φαινομενικά διηύθυνε το έργο, δεν ήταν σε θέση να ακούσει τα χειροκροτήματα του πλήθους και χρειάστηκε να τον στρέψει προς το κοινό για υπόκλιση μία από τις σολίστ. Στην ένατη συμφωνία υπάρχει ένα στοιχείο καινοτομίας που είναι η χρήση χορωδίας και τεσσάρων μονωδών στην μελοποίηση του ποιήματος Ωδή στη Χαρά του Σίλερ (Shiller). Θεωρείται ως σήμερα ένα από τα αριστουργήματα στην ιστορία της μουσικής αν και, σε ορισμένα σημεία, ο συνθέτης έχει (πιθανόν λόγω της κώφωσής του) γράψει για ορισμένα όργανα (όπως το κόρνο) νότες που δεν τις διαθέτουν. Άλλα έργα που ανήκουν στην τελευταία περίοδο δημιουργίας του Μπετόβεν είναι τα τελευταία έξι κουαρτέτα εγχόρδων, οι τελευταίες έξι σονάτες για πιάνο καθώς και η Missa Solemnis (Επίσημη Λειτουργία), έργο θρησκευτικής αντιστικτικής μουσικής.

Χειρόγραφη παρτιτούρα του Μπετόβεν (Σονάτα op. 109)

De Profundis Ya

ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ ΣΤΟΝ BEETHOVEN
G.KLIMT - BEETHOVEN FRIEZE (η ζωφόρος του Μπετόβεν)
Αγκαλιαστείτε εκατομμύρια!
Αυτό το φιλί σ όλο τον κόσμο!
Αδέρφια, πάνω από τον έναστρο θόλο
Πρέπει να κατοικεί ένας αγαπημένος Πατέρας!!
Το 1902, ο Klimt ζωγράφισε ένα από τα πιο διάσημα έργα του, τη «ζωφόρο του Μπετόβεν» για μια έκθεση του Αποσχιστικού Κινήματος (κίνημα, όπου Καλλιτέχνες αποσχίστηκαν από την κλασική ακαδημαϊκή τέχνη στο τέλος του 19ου, αρχές 20ου αιώνα- Art Nouveau/Jugendstil). Στην έκθεση πήραν μέρος 21 καλλιτέχνες.
Η μνημειώδης ζωφόρος (3 ζωγραφισμένοι τοίχοι) έχει 34 μέτρα πλάτος και 2 μέτρα ύψος, σε μια πλούσια διακοσμημένη «συμφωνία», όπου ο Klimt προσπάθησε να απαθανατίσει την 9η του Μπετόβεν και την μεταγραφή της από τον Βάγκνερ. Το έργο απεικονίζει τον αγώνα της ανθρωπότητας να ξεπεράσει τις δυνάμεις του σκότους, όπως αρρώστια, τρέλα, ακολασία, ακράτεια και τελικά βρίσκει την αιώνια ευδαιμονία

Εδώ ένα κατατοπιστικό και καλοφτιαγμένο βίντεο για την ζωφόρο

Otto Klemperer conducts Beethoven's 9th Symphony: "Seid umschlungen, Millionen!"

De Profundis Ya

BEETHOVEN MONUMENT, BONN, ERNST JULIUS HAEHNEL
Ο πρώτος που εξέφρασε την ιδέα για την δημιουργία ενός μνημείου αφιερωμένο στον Μπετόβεν, ήταν ο Carl Heinrich Breidenstein ( ο πρώτος καθηγητής μουσικολογίας στη Γερμανία), το 1828.
Στις 17 Δεκεμβρίου 1835 ο «Σύνδεσμος της Βόνης «για το μνημείο του Μπετόβεν» απηύθυνε έκκληση σε όλους τους μουσικούς εκδοτικούς οίκους της Γερμανίας, Γαλλίας και Αγγλίας. Ο Λουδοβίκος Ι της Βαυαρίας ενθουσιάστηκε, η απάντησή του όμως δεν ήταν ελπιδοφόρα. Στο Παρίσι, ο Luigi Cherubini δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί.
Το 1839, όταν έγινε σαφές ότι λόγω έλλειψης χρημάτων θα ματαιωνόταν το έργο, ο Λίστ έκανε μια δωρεά μεγαλύτερη των 10.000 φράγκων, όταν η συνεισφορά της Γαλλίας ήταν λιγότερο από 424 φράγκα! Το έργο ανέλαβε ο γλύπτης Ernst Julius Hähnel Ο Λίστ έδωσε πολλές συναυλίες γι αυτό το λόγο και συνέθεσε μια καντάτα για την ημέρα των αποκαλυπτηρίων ( Festival Cantata for the Inauguration of the Beethoven Monument in Bonn) . Άλλοι συνθέτες οι οποίοι βοήθησαν γι αυτό το σκοπό ήταν ο Σούμαν και ο Μέντελσον που έγραψε τις Variations sérieuses
Τα αποκαλυπτήρια είχαν προγραμματιστεί για το 1843, αναβλήθηκαν όμως και έγιναν στις 10 Αύγουστου του 1845. Διοργανώθηκε μουσικό φεστιβάλ που κράτησε μέχρι τις 14 του μήνα και άνοιξε με τη 'Missa Solemnis' και την 9η του Μπετόβεν υπο την δ/νση του Louis Spohr, που γνώριζε τον Μπετόβεν. Παρόντες ήταν οι Frederick William IV της Πρωσσίας με την Αυλή του, η βασίλισσα Victoria και ο πρίγκηπας Albert, ο αρχιδούκας της Αυστρίας Friedrich, οι συνθέτες Hector Berlioz, Giacomo Meyerbeer, Ignaz Moscheles και Félicien David, μαέστροι, τραγουδιστές. Οι Σούμαν και Μέντελσον που έγραψαν έργα για να βοηθήσουν χρηματικά δεν μπόρεσαν να παρευρεθούν. Ο Λίστ έπαιξε το αυτοκρατορικό κονσέρτο και διεύθυνε την 5η Συμφωνία. Εννοείται ότι όλες οι μέρες ήταν γεμάτες με μουσική του Μπετόβεν..

Diana Damrau Liszt Cantate Beethoven Monument 1845

Alfred Brendel plays Mendelssohn Variations Sérieuses, Op. 54

Mina Dakou

Ο Φιντέλιο (Fidelio) είναι όπερα σε δύο πράξεις του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν. Γράφτηκε πάνω στο λιμπρέτο μιας παλαιότερης γαλλικής όπερας, της Léonore ou L’amour conjugal του Ζαν-Νικολά Μπουϊγί, όπως διασκευάστηκε στα γερμανικά, πρώτα από τον Γιόζεφ Ζονλάιτνερ και στη συνέχεια από τον Γκέορκ Τράιτσκε.
Μετά από δύο αποτυχημένες παρουσιάσεις με τον τίτλο "Λεονόρα"
ο συνθέτης αποφασίζει να επανεπεξεργαστεί τη σύνθεση, ενώ προσέλαβε τον Τράιτσκε για να κάνει κάποιες αλλαγές στο λιμπρέτο του Ζονλάιτνερ.
Αυτή η τρίτη εκδοχή έκανε πρεμιέρα ως Φιντέλιο το 1814, γνώρισε πολύ μεγάλη επιτυχία και έμελλε να είναι η οριστική. Ανακουφισμένος μετά από μια δεκαετία προσπαθειών, ο Μπετόβεν έγραψε τότε στο συνεργάτη του: «Σας διαβεβαιώνω, αγαπητέ Τράιτσκε, ότι αυτή η όπερα θα μου χαρίσει το φωτοστέφανο του μάρτυρα».

Μολονότι ο Φιντέλιο είναι η μοναδική όπερα του Μπετόβεν, αποτελεί έργο - σταθμό στην ιστορία του συγκεκριμένου μουσικού είδους. Θεωρείται ως μία από τις πλέον πολύπλοκες και δύσκολες όπερες, απαιτώντας εξαιρετική δεξιοτεχνία τόσο από την ορχήστρα όσο και από τους ερμηνευτές. Μάλιστα ο ανδρικός πρωταγωνιστικός ρόλος, ο Φλόρεσταν, αποτελεί μέχρι σήμερα «ρόλο αναφοράς» για την κατηγορία των ηρωικών τενόρων (Heldentenor).
Το έργο ξεχωρίζει επίσης για το φιλελεύθερο πολιτικό χαρακτήρα του, με το πρωταγωνιστικό ζευγάρι να παραπέμπει ευθέως στις αξίες του Διαφωτισμού.