Τρίτη 7 Ιανουαρίου 2014

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 6-7






6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ

Martin Agricola



1486: Γέννηση στο Schwiebus του Γερμανού συνθέτη και θεωρητικού της μουσικής Martin Agricola. Από το 1524 μέχρι και τον θανατό του το 1556 έζησε στο Magdeburg όπου δίδασκε ως κάντορας στο προτεσταντικό σχολείο. Το 1529 εκδόθηκε το θεωρητικό του έργο Musica instrumentalis deudsch, μια μελέτη των μουσικών οργάνων. Ο Agricola ήταν ο πρώτος που μελοποίησε σε τέσσερα μέρη το χορωδιακό του Martin Luther, ‘’ Ein feste Burg’’.

 
http://www.youtube.com/watch?v=UZJCj3C6AC4
Giuseppe Baldassare Sammartini
1695: Γεννιέται στο Μιλάνο ο Ιταλός συνθέτης και ομποϊστας Giuseppe Baldassare Sammartini. Πήρε τα πρώτα του μαθήμτα όμποε από τον Γάλλο πατέρα του Alexis Saint-Martin. Παρά το γεγονός ότι γεννήθηκε στην Ιταλία, έκανε την σταδιοδρομία και τις πρώτες του επιτυχίες στις Βρυξέλλες και, έπειτα, στο Λονδίνο όπου και εγκατάσταθηκε μόνιμα γύρω στο 1717-1720. Υπήρξε ιδιαίτερα προικισμένος ερμηνευτής του όμποε και ανέπτυξε στο μέγιστο την τεχνική του συγκεκριμένου οργάνου. Στην Αγγλία εργάστηκε για τον πρίγκιπα της Ουαλίας Φρειδερίκο και την γυναίκα του Αουγκούστα ως μουσικός δάσκαλος της οικογένειάς τους από το 1736 μέχρι και το 1750. Έγραψε 24 σονάτες για φλάουτο και μπάσο, 24 concerti grossi, 30 trios για φλάουτο και βιολί, 1 κοντσέρτο για όμποε, ορισμένες σονάτες για τσέλο και μερικά ντουέτα για φλάουτο.
 
http://www.youtube.com/watch?v=dfFxx87yJX4
Giuseppe Baldassare Sammartini: Concerto for Recorder & Strings in F major
 
 
  
 
 http://www.youtube.com/watch?v=XRaaqSVjWZw
Max Christian Friedrich Bruch

1838: Γεννιέται ο Γερμανός ρομαντικός συνθέτης και μαέστρος Max Christian Friedrich Bruch (γνωστός και ως Max Karl August Bruch) ο οποίος έγραψε πάνω από 200 έργα. Γεννήθηκε στην Κολωνία όπου και έλαβε τα πρώτα του μαθήματα με καθηγητή τον συνθέτη και πιανίστα Ferdinand Hiller. Στην ηλικία των εννέα έγραψε την πρώτη του σύνθεση, ένα τραγούδι για τα γενέθλια της μητέρας του. Από τότε η μουσική ήταν το πάθος του και οι σπουδές του υποστηρίχθηκαν με ενθουσιασμό από τους γονείς του. Ο Bruch είχε μια μακρά καριέρα ως καθηγητής, μαέστρος και συνθέτης μετακινούμενος σε διάφορες μουσικές θέσεις στην Γερμανία: Mannheim (1862–1864), Koblenz (1865–1867), Sondershausen, (1867–1870), Berlin (1870–1872), και Bonn, όπου εργάστηκε ιδιωτικά από το 1873 έως το 1878. Δίδαξε σύνθεση στο Berlin Hochschule für Musik από το 1890 μέχρι την συνταξιοδότησή του το 1910. Πέθανε στο σπίτι του στο Βερολίνο το 1920. Τα περίπλοκα και επιτυχώς δομημένα έργα του στην γερμανική μουσική παράδοση, τον τοποθέτησαν στον χώρο του ρομαντικού κλασικισμού τον οποίο διαμόρφωσε ο Brahms, έναντι της Νέας Μουσικής των Liszt και Wagner. Στην εποχή του ήταν γνωστός κυρίως για τα χορωδιακά του έργα.
http://www.youtube.com/watch?v=XuNNdHkNtso
Alexander Nikolayevich Scriabin

1872: Γέννηση του Ρώσου συνθέτη και πιανίστα Alexander Nikolayevich Scriabin. Τα πρώιμα έργα του Scriabin χαρακτηρίζονται από μία λυρική και ιδιωματική τονική γλώσσα επηρρεασμένη από τον Frédéric Chopin. Στην μετέπειτα σταδιοδρομία του, ανεξάρτητα από τον Arnold Schoenberg, ανέπτυξε ένα κυρίως ατονικό και περισσότερο παράφωνο μουσικό σύστημα, σύμφωνα με τον μυστικισμό της εποχής. Θεωρείται από ορισμένους ως ο κυριότερος εκπρόσωπος του Ρωσικού μουσικού συμβολισμού. Ο Scriabin ήταν ένας από τους πλέον πρωτοπόρους και αντιφατικούς συνθέτες του πρώιμου μοντερνισμού. Η «Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια» αναφέρει για τον Scriabin ότι «Κανένας συνθέτης δεν χλευάστηκε περισσότερο ή αγαπήθηκε τόσο πολύ....». Ο Leo Tolstoy κάποτε περιέγραψε την μουσική του ώς «Μία ειλικρινή έκφραση μεγαλοφϋίας». Ο Scriabin είχε μεγάλο αντίκτυπο στην παγκόσμια μουσική εν καιρώ, και επηρρέασε συνθέτες όπως οι Roy Agnew, Nikolai Roslavets, Sergei Prokofiev και Igor Stravinsky. Η σημασία του Scriabin στην Σοβιετική μουσική σκηνή και διεθνώς, παρήκμασε δραματικά. «Κανείς δεν ήταν διασημότερος κατά την διάρκεια της ζωής του, και μόνο λίγοι αγνοήθηκαν γρηγορότερα μετά τον θάνατό τους». Στην δεκαετία του ‘ 70 για παράδειγμα, υπήρχαν μόνο τρεις ηχογραφήσεις των ολοκληρωμένων (δημοσιευμένων) σονάτων του. Παρόλα αυτά, το έργο του Scriabin έχει σταδιακά ξανακερδίσει την αγάπη του κοινού τα τελευταία χρόνια.

http://www.youtube.com/watch?v=mZT5jmL6b0E

Alexander Scriabin - 24 Preludes, Op. 11
http://www.youtube.com/watch?v=KGot4ZSIkqs

Scriabin plays Scriabin: Sonata fantasia op. 19 (rec. probably January 1908)
http://www.youtube.com/watch?v=4ILjCYiNDwk
 
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
1924: Πρεμιέρα στο Παρίσι των ‘’Escales’’ του Jacques-François Ibert.

ΘΑΝΑΤΟΙ
1685: Malachias Siebenhaar
1831: Rodolphe Kreutzer
1856: Nicolas Bochsa
1976: Oscar Esplá y Triay
1987: Domingo Santa-Cruz-Wilson
2011: Ohan Durian|Duryan
2012: William Francis McBeth
                              7 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
Francis Jean Marcel Poulenc
1899: Γέννηση στο Παρίσι του Γάλλου συνθέτη και πιανίστα Francis Jean Marcel Poulenc. Ο Poulenc συνέθεσε τραγούδια με συνοδεία πιάνου, έργα για σόλο πιάνο, μουσική δωματίου, ορατόρια, χορωδιακά, όπερες, μπαλέτα και ορχηστρική μουσική. Ο πατέρας του Émile Poulenc ήταν δεύτερης γενιάς διευθυντής της ομώνυμης εταιρείας χημικών προϊόντων η οποία αργότερα μετονομάστηκε σε Rhône-Poulenc. Η μητέρα του, ερασιτέχνης πιανίστα, του έδωσε τα πρώτα του μαθήματα στο συγκεκριμένο όργανο. Το 1914 έγινε μαθητής του Ισπανού πιανίστα Ricardo Viñes -ο οποίος ερμήνευε εξαιρετικά Claude Debussy και Maurice Ravel- και, σύντομα, εξελίχθηκε σε έναν πολύ ικανό ερμηνευτή. Το 1916, ο παιδικός του φίλος Raymonde Linossier (1897–1930), τον σύστησε στο βιβλιοπωλείο Monnier, γνωστό και ως Maison des Amis des Livres όπου γνωρίστηκε με τους ποιητές της avant-garde Guillaume Apollinaire, Max Jacob, Paul Éluard και Louis Aragon των οποίων ποιήματα μελοποίησε αργότερα. Η πρώτη του σύνθεση με τίτλο Rapsodie Nègre (1917) τράβηξε την προσοχή του Igor Stravinsky. Το έργο Le bestiaire, ou Le cortège d'Orphée (1917) είναι βασισμένο σε ποιήματα του Guillaume Apollinaire. Το 1918, ο Poulenc παρουσίασε μαζί με τον συμμαθητή του από την τάξη του Viñes Marcelle Meyer την Σονάτα για πιάνο για τέσσερα χέρια. Από το 1917 έως το 1920, έδωσε μία σειρά παρουσιάσεων νέων έργων του, την Σονάτα για Δύο Κλαρινέτα, την Σονάτα για Βιολί και Πιάνο και το Trois mouvements perpetual στο ατελιέ του ζωγράφου Émile Lejeune. Εκεί συνάντησε και άλλους συνθέτες και μαζί σχημάτισαν τις Les nouveaux jeunes του Erik Satie και την Les Six του Jean Cocteau, δύο χαλαρά σχηματισμένες ομάδες νέων Γάλλων και Γαλλοελβετών συνθετών. Στην δεκαετία του ’20, ο Poulenc επηρρεάστηκε από τους Chabrier, Debussy, Satie, και Stravinsky. Μεταξύ 1921 και 1925 σπούδασε εντατικά σύνθεση με καθηγητή τον Charles Koechlin, παραμένοντας όμως κατά βάση αυτοδίδακτος. Ο Ρώσος χορογράφος Sergei Diaghilev παρήγγειλε στον συνθέτη την μουσική για το μπαλέτο του Les biches το οποίο παρουσιάστηκε από τα ρωσικά Μπαλέτα τον Ιανουάριο του 1924 με σκηνικά της Marie Laurencin. Το 1926 ο συνθέτης γνωρίστηκε με τον βαρύτονο Pierre Bernac με τον οποίο έγιναν στενοί φίλοι και για τον οποίο έγραψε πολλά τραγούδια και μελωδίες. Μαζί δώσανε πολλές παραστάσεις από το 1935 έως το 1959. Το 1928 συνέθεσε κατά παραγγελία της Πολωνής ερμηνεύτριας Wanda Landowska το Concert champêtre για harpsichord και ορχήστρα το οποίο αφιέρωσε στον εραστή του, ζωγράφο Richard Chanlaire. Την ίδια χρονιά, ηχογράφησε τα έργα Trois mouvements perpétuels και το Τρίο για πιάνο, όμποε και bassoon και έπειτα το Le bestiaire. Επίσης, ξεκίνησε να δημοσιεύει άρθρα για την μουσική στο περιοδικό Les arts phoniques. Ο θάνατος πολλών φίλων και του συνθέτη Pierre-Octave Ferroud σε συνδυασμό με ένα προσκύνημα στην Rocamadour το 1935, οδήγησε τον Poulenc σε μια κατάσταση πνευματικής και θρησκευτικής διέγερσης η οποία και επηρρέασε έντονα το συνθετικό του ύφος. Στην διάρκεια του 2ου παγκοσμίου πολέμου συνδέθηκε και έγινε μέλος της "Comité de Front National des Musiciens" η οποία ιδρύθηκε από το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα, με ηγέτες τους Elsa Barraine και Roger Désormière. Από το 1947 έως το 1949 εργάστηκε ως ραδιοφωνικός παραγωγός της εκπομπής À bâtons rompus. Το 1953 άρχισε να δουλεύει την όπερα Dialogues of the Carmelites, βασισμένη σε μια ιστορία του Georges Bernanos και η οποία παρουσιάστηκε στο θέατρο La Scala του Μιλάνου τον Ιανουάριο του 1957. Το 1958 συνέθεσε μία ακόμη όπερα σε κείμενο του Jean Cocteau, La voix humaine, την οποία αφιέρωσε στον τελευταίο εραστή του Louis Gautier. Το 1961 δημοσίευσε ένα βιβλίο για τον Emmanuel Chabrier. Ο Poulenc είχε μόνο έναν μαθητή μέχρι το τέλος της ζωής του, τον Gabriel Tacchino, ο οποίος και ερμήνευσε όλα τα έργα του δασκάλου του για πιάνο. Πέθανε από καρδιακή ανακοπή στο Παρίσι στις 30 Ιανουαρίου του 1963 και θάφτηκε στο κοιμητήριο του Père Lachaise .
http://www.youtube.com/watch?v=quemnTLY3fE 
Francis Poulenc: STABAT MATER [complete version]
  
 
http://www.youtube.com/watch?v=lUDMSRhK9GM

Francis Poulenc Concerto for Harpsichord and Orchestra Concert champetre,Zuzana Růžičková
http://www.youtube.com/results...

francis poulenc - YouTube
http://www.youtube.com/watch?v=4LyZnP5Holw

Francis Poulenc: Dialogues de Carmelites /Perisson-Crespin-Blanzat-Brunner/

Horațiu Rădulescu
1942: Γέννηση του Γάλλου ρουμανικής καταγωγής συνθέτη Horațiu Rădulescu, γνωστού για την φασματική του τεχνική σύνθεσης (Spectral music [or spectralism] is a musical practice where compositional decisions are often informed by sonographic representations and mathematical analysis of sound spectra).
http://www.youtube.com/watch?v=pKeo79Ldz50


 
 
 
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
1857: Πρεμιέρα στην Βαϊμάρη του κοντσέρτου για πιάνο αρ. 2 σε A major Ferenc Liszt με τον ίδιο στην διεύθυνση ορχήστρας.
1898: Πρεμιέρα στην Μόσχα της όπερας Sadko του Nikolay Andreyevich Rimsky-Korsakov.
1955: Πρεμιέραστην Βοστόνη της Συμφωνίας αρ. 6 “Symphonic Phantasies” του Bohuslav Martinů.

ΘΑΝΑΤΟΙ
1325: D. Dinis
1843: Franz Schoberlechner
1898: Heinrich R. Lichner
1920: Smith Newell Penfield
1960: Luiz Costa
1964: Colin McPhee
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)