Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2013

ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΙΔΕΙΑ - 3



ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΙΔΕΙΑ







*Christos Sipsis

ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ
Εικονα: Αρχαια μουσικα οργανα.

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ (Περί μουσ. 1140B-C, 26)

"Είναι φανερό ... ότι δικαιολογημένα οι παλαιοί Έλληνες έδιναν τη μεγαλύτερη προσοχή τους στη μουσική εκπαίδευση. Γιατί πίστευαν ότι έπρεπε να πλάθουν και να ρυθμίζουν τις ψυχές των νέων σε ευπρεπή ηθική με τη μουσική · γιατί η μουσική είναι χρήσιμη (ευεργετική) σε κάθε χρόνικη περιοδο (φαση αναπτυξης) και για κάθε ηθική πράξη "

The Magic Flute (Die Zauberflöte) - English Subtitles

ESOTERICA.gr - Μουσική & Ψυχοσωματική Υγεία - -= Εναλλακτική Θεραπευτική 
Ο Μαγικός Αυλός - Βικιπαίδεια



*Athina Psaltopoulou

♫ Piano for Six Hands // CARL CZERNY (Brilliant) MUSIC // "Beyond the ego" Piano

*Tanja Pavlovic

Γιατι λεμε τις νοτες ΝΤΟ,ΡΕ,ΜΙ,ΦΑ,ΣΟΛ,ΛΑ,ΣΙ..?

Ο μοναχός Γκουΐντο ντ’Αρέτζο (Guido D’Arezzo) ήταν εκείνος που έδωσε τις ονομασίες στις νότες, εκτός από την έβδομη νότα si, που θεωρούνταν διαβολικός τόνος (diabolus in musica), τις οποίες ανέπτυξε μέσα σε ένα τετράγραμμο.
Οι συγκεκριμένες ονομασίες προέρχονται από τον ύμνο Ut queant laxis του Βενεδικτίνου μοναχού από το Φριούλι, Pablo del Diacono και, ειδικότερα, από την αρχική συλλαβή κάθε στίχου του ύμνου προς τον Ιωάννη το Βαπτιστή. Οι στίχοι του ύμνου αυτού στα λατινικά έχουν ως εξής:

Ut queant laxis
Resonare fibris
Mira gestorum
Famuli tuorum
Solve polluti
Labii reatum
Sancte Ioannes.

(Σε ελεύθερη μετάφραση:Για να μπορούν να υμνούν με όλη τη δύναμη των πνευμόνων τους τούτοι εδώ οι δούλοι σου, τα θαύματα των χειρονομιών σου, συγχώρεσε τα ακάθαρτα χείλη των δούλων Σου, Ω Άγιε Ιωάννη!)

Link : http://xenesglosses.eu/2013/02/do-re-mi-fa-sol-la-si/#ixzz2MtIYsYbH

απο
Gianni Christopoulos

Ut queant laxis. Himno a San Juan Bautista.
 http://www.youtube.com/watch?v=SugtS3tqsoo











*Alexia Thimi

Το μυστικό της εξαιρετικής ακουστικής των αρχαίων θεάτρων

http://gr.news.yahoo.com/%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B5%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CF%89%CE%BD-%CE%B8%CE%B5%CE%AC%CF%84%CF%81%CF%89%CE%BD-092830673.html

*Alexandros Ganocafe







Η ιστορία της μουσικής σε επτά λεπτά | AlfaVita - Εκπαιδευτικό Ενημερωτικό Δίκτυο
http://www.alfavita.gr/webtv/η-ιστορία-της-μουσικής-σε-επτά-λεπτά












*Demetrius Nikoloulias
Violin Making - a String Quartet - from the 
first shaving of wood to the inaugural gala concerts.
http://www.youtube.com/watch?v=0fUixINRBZY

Luthería:Construcción de un violoncello MAYO2009












*Maria Nikolaidou

Η επιρροή της μουσικής και η συμβολή της στην ανάπτυξη του εγκεφάλου μας
Πόσο ρόλο παίζει η μουσική στην ζωή μας; Έχει σημασία τι είδος ακούμε; Η μουσική διαμορφώνει τον τρόπο αντίληψης; Πολλά παράξενα έχουν ειπωθεί κατά καιρούς για τον βαθμό που η μουσική επηρεάζει το μυαλό μας. Κάποιες θεωρίες συνωμοσίας μιλούν ακόμα και για εμφύτευση υποσυνείδητων μηνυμάτων, για να μην μιλήσουμε για την κάθε Λουκά που πιστεύει πως η (rock κυρίως) μουσική διαφθείρει τους νέους. Από τα βάθη της αρχαιότητας...
, απανταχού της γης, έχει παρατηρηθεί ότι ο ρυθμός κι ο δυνατός ήχος επηρεάζουν άμεσα την συμπεριφορά. Η γνώση αυτή χρησιμοποιήθηκε από σαμάνους και ιερείς ακόμα και των πρωτόγονων κοινωνιών.


Επίσης οι θρησκείες είχαν (και έχουν) την μουσική ως εργαλείο ανύψωσης του ηθικού των πιστών, εθίζοντάς τους σ' αυτό. Λαμβάνοντας υπόψη το παραπάνω πρέπει να δεχτούμε πως η μουσική επηρεάζει την αντίληψη.

Κάθε ακροατής γνωρίζει ότι με τους ρυθμούς, τις κλίμακες και τις συγχορδίες αρκετοί συνθέτες μπορούν να μεταδώσουν εικόνες ή ακόμη και ιδέες. Μάλιστα υπάρχει μια επιστήμη η οποία μελετάει τον υποκειμενικό τρόπο πρόσληψης των ήχων από το ανθρώπινο σύστημα ακοής, η ψυχοακουστική. Κατ' επέκταση αναζητά και τους τρόπους που η μουσική προσλαμβάνεται συνειδητά και γίνεται αντιληπτή στο γνωστικό επίπεδο. Μια ερμηνεία της σχέσης ήχων-συναισθημάτων είναι πως υπάρχει κάποιος "κοινωνικός κώδικας" που επιβάλλεται υποσυνείδητα από μικρή ηλικία π.χ ακούς μινόρε κλίμακα και αισθάνεσαι θλίψη. Υπάρχουν κι αυτοί που πιστεύουν ότι η δημιουργία συναισθημάτων σχετίζεται με φυσικές αντιδράσεις. Όταν ας πούμε κάποια συγχορδία συντονιστεί αρμονικά με τα κύτταρα του αυτιού και δημιουργεί ευχάριστο παλμό ή αντίστοιχα όταν κάποια δεν συντονιστεί και παράγει φάλτσο ήχο. Βέβαια δεν υπάρχει κάποια ολοκληρωμένη θεωρία που να το υποστηρίξει, ούτε βέβαια για τον λόγο που επιλέγουμε κάποια ήδη μουσικής έναντι κάποιων άλλων. Υπάρχουν κι αυτοί που υποστηρίζουν πως οι συχνότητες τόσο οι ηλεκτρομαγνητικές, όσο κι οι μουσικές συσχετίζονται με τις καταστάσεις του εγκεφάλου. Εν ολίγοις ο εγκέφαλός μας αλλάζει λειτουργία ανάλογα με την κατάσταση. Όταν είμαστε ξύπνιοι δουλεύει στους 12 κύκλους/sec, ενώ όταν χαλαρώνουμε πέφτει μεταξύ 8-10 κύκλων/sec. Οι συχνότητες κάτω του 8 σχετίζονται με την ενόραση και τα μεταφυσικά φαινόμενα. Βέβαια αν ορισμένες συχνότητες εφαρμοστούν σε έναν άνθρωπο παράγουν συγκεκριμένα αποτελέσματα.

Το 1974 η επιτροπή αμερικανικής Γερουσίας συνέταξε έναν κατάλογο για την πιθανή παραβίαση συνταγματικών δικαιωμάτων του πολίτη:


Σκεπτόμενοι τα μέχρι τώρα δεδομένα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι σίγουρα υπάρχει γνώση του ψυχικού επηρεασμού με την χρήση ήχων. Κατά την ταπεινή μου γνώμη αν θεωρείτε πως υπάρχει κάποιο "σχέδιο" επηρεασμού του πλήθους μέσω της μουσικής, θα πρέπει να το αναζητήσετε στις μουσικές που προβάλλονται περισσότερο για μαζική κατανάλωση.
Σ' εκείνα τα είδη μουσικής που είναι πιο εύπεπτα, που εκπέμπουν σε χαμηλές συχνότητες όπως τα περισσότερα τραγούδια που ακούτε στο ραδιόφωνο, στις διαφημίσεις και τα κέντρα διασκεδάσεως. Τι πιο εύκολο ειδικά αν απευθύνεσαι σε πιο μικρές ηλικίες, βάζεις λίγο από sex, λίγο από μόδα, έχεις καλλιτέχνες-ανδρείκελα των δισκογραφικών, και κάποιες ακίνδυνες ατάκες στους στίχους που να γίνονται εύκολα συνθήματα. Κλείνοντας το κομμάτι αυτό να σας θυμίσω τις φορές που έχετε κολλήσει με σλόγκαν ή χαζά τραγουδάκια διαφημιστικών μηνυμάτων. Νομίζετε ότι αυτοί που το κατασκεύασαν δεν ήξεραν τι έκαναν;


Ας ρίξουμε μία ματιά σε κείμενα αρχαίων Ελλήνων που αναφέρονται στην μουσική, των οποίων το πνεύμα όσο το θαυμάζουμε, άλλο τόσο το αγνοούμε.
Πατέρας της μουσικής θεωρείται ο Πυθαγόρας, ο οποίος έθεσε τα θεμέλια της μαθηματικοποίησης (οργάνωσης και ταξινόμησης) , αλλά και φιλοσοφικής ερμηνείας της μουσικής, ώστε να αποτελεί διδακτική ύλη για τους νέους. Δημιούργησε πολλές θεωρίες, όπως η Αρμονία των Σφαιρών, η Πυθαγόρειος Κλίμακα και ο Κύκλος των Πέμπτων.

Σύμφωνα με τον Πλάτωνα (3ο βιβλίο Πολιτεία) : "...δεν είναι γι' αυτόν τον λόγο, αγαπητέ Γλαύκον, που η μουσική εκπαίδευση είναι σημαντικότατη, γιατί ο ρυθμός και η αρμονία εισδύουν βαθιά στα μύχια της ψυχής και ασκούν σε αυτήν ισχυρότατη επίδραση , φέρνοντας μαζί τους και προσφέροντας ομορφιά, αν κανείς εκπαιδευτεί σωστά ή και το αντίθετο..."

Ο Αριστοτέλης αναφέρει ότι "Οι μελωδίες αναμφίβολα γεννούν ηθικά συνασθήματα. Κι αυτό γίνεται φανερά ως εξής: μόλις αλλάξει η φύση των αρμονιών, μεταβάλλονται ταυτόχρονα και οι διαθέσεις των ακροατών. Σε αρμονία με θρηνώδη χαρακτήρα , όπως είναι η μιξολυδική, η ψυχή σφίγγεται' άλλες μελωδίες χαλαρές φέρνουν χαλάρωση στη διάνοια , ανάμεσα σε αυτές η μεν δωρική παρέχει γαλήνη, η δε φρυγική συναισθήματα ενθουσιασμού...Το ίδιο συμβαίνει και με τους ρυθμούς, άλλοι από αυτούς φέρνουν ηρεμία και άλλοι συνταράσσουν την ψυχή, άλλοι είναι μονότονοι και άλλοι ελευθεριώτεροι. Από τα παραπάνω γίνεται αντιληπτό ότι η μουσική έχει την δύναμη να διαμορφώνει κατά κάποιο τρόπο το ήθος της ψυχής. Αν λοιπόν μπορεί να το πετυχαίνει, σημαίνει ότι πρέπει να οδηγούμε και να μορφώνουμε τους νέους μ' αυτήν."

Ο Ηρακλείδης Ποντικός αναφέρει: "Η δωρική αρμονία εκφράζει το ανδρικό και το μεγαλοπρεπές ήθος". (ανδρικό= του ανδρός, του ηθικού και ενάρετου).

Σύμφωνα με τον Πλούταρχο: "Πρέπει να προσέχουμε τί μουσική ακούμε διότι η φαύλη μουσική και τα πονηρά τραγούδια δημιουργούν ακόλαστα ήθη και ανάρμοστους τρόπους ζωής, και ανθρώπους που ρέπουν στη μαλθακή ζωή, τη νωθρότητα και την υποταγή στις γυναίκες *."
(* είναι αναφορά στην επιβολή των ενστίκτων στην αρετή και το ήθος, και όχι μείωση της γυναικείας υπόστασης)."

Αργότερα ο Έγγελος έγραψε: " ...γιατί εκείνο που η μουσική συλλαμβάνει είναι τούτη ακριβώς η σφαίρα, η εσωτερική αίσθηση, η αφηρημένη αυτοαντίληψη, θέτοντας έτσι μαζί σε κίνηση την έδρα των εσωτερικών αλλαγών, την καρδιά, το θυμικό, αυτό το απλό συμπυκνωμένο επίκεντρο όλου του ανθρώπου."

Η μουσική έχει αμφίδρομη σχέση μ' εμάς. Οι περισσότεροι άνθρωποι ακούνε μουσική για να "συντονιστούν " με κάποια κοινωνική ομάδα και τρόπο ζωής. Η μουσική τους (μας) εμφυτεύει ιδέες, συναισθήματα και σύμβολα. Για τον λόγο αυτό κάθε γενιά που παράγει ένα διαφορετικό μοντέλο σκέψης, παράγει ή ταυτίζεται με διαφορετικό τρόπο μουσικής. Κάθε μουσική διαμορφώνεται από το κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο "γεννιέται" και αμφίδρομα επηρεάζει την αντίληψη των ατόμων που απαρτίζουν το κοινωνικό περιβάλλον. Ας πούμε ένας πρόσφυγας απ' την Σμύρνη θα μπορούσε να ταυτιστεί με τις όπερες όταν έφτανε σε κάποιο μέρος της Ελλάδας; Θα μπορούσε ένας χίπι να έχει διαφορετική συμπεριφορά και στάση ζωής αν άκουγε Μάρκο Βαμβακάρη; Όλα είναι θέμα επιλογών. Πρέπει να κρίνουμε ως ακροατές και κυρίως ως σκεπτόμενοι άνθρωποι οτιδήποτε ακούμε. Ποιος είναι μέσα στο κεφάλι σου;

Μαρία Λαζαρίδη.
Πηγή



Με αφορμή το παραπάνω άρθρο, ενσωματώνουμε και το παρακάτω καταπληκτικό άρθρο.



Συγγραφέας: Θανάσης Δρίτσας, Καρδιολόγος, Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο, Συνθέτης 

Πολλές σύγχρονες επιστημονικές εργασίες έχουν πλέον αποδείξει ότι η μουσική εκπαίδευση και η μουσική ακρόαση συμβάλλουν σημαντικά στην ανάπτυξη των ανώτερων εγκεφαλικών-γνωστικών λειτουργιών αλλά και γενικώτερα στην φυσική, συναισθηματική και πνευματική ανάπτυξη των ατόμων. Άρα η ενασχόληση με την μουσική και ιδιαίτερα η συστηματική μουσική εκπαίδευση δεν έχει μόνο νόημα όσον αφορά την ανάπτυξη μουσικών δεξιοτήτων αλλά ενισχύει την ανάπτυξη και τη διαφοροποίηση των λειτουργιών του κεντρικού νευρικού συστήματος.

Η ενασχόληση με την μουσική προάγει την περαιτέρω ανάπτυξη του όγκου και του όγκου του εγκεφάλου αλλά και της παρεγκεφαλίδας με αποτέλεσμα βελτίωση του συντονισμού κινήσεων και της μνήμης. Σημαντική διαφορά παρουσιάζεται ως προς την ποσότητα της φαιάς ουσίας στον εγκέφαλο σε άτομα που είχαν εμπλακεί σε συστηματικές μουσικές δραστηριότητες από πολύ μικρή ηλικία σε σχέση με άτομα που δεν ασχολήθηκαν με τη μουσική. Επίσης το νευρικό νήμα (corpus callosum) που συνδέει το αριστερό με το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου και η λειτουργία του σχετίζεται με την συνεργασία των δύο ημισφαιρίων είναι κατά 15-20% μεγαλύτερο στους μουσικούς έναντι των μη μουσικών. Πολλά επιστημονικά δεδομένα δείχνουν ότι η πρώιμη μουσική εκπαίδευση συμβάλλει στην ενδυνάμωση και ταχύτερη λειτουργία των εγκεφαλικών νευρώνων και τη γενικώτερη αισθητικο-κινητική ανάπτυξη του εγκεφάλου. Αποτέλεσμα λοιπόν της συστηματικής ενασχόλησης με τη μουσική είναι η περαιτέρω ανάπτυξη της ικανότητας ομιλίας, η ενίσχυση της οπτικής αντίληψης, η βελτίωση της ακουστικής αντίληψης και του συντονισμού κινήσεων.

Έχει βρεθεί ότι η ακρόαση της μουσικής του Mozart (βλ. σονάτα Κ.448 για δύο πιάνα) μπορεί να βελτιώνει την γνωστική ικανότητα των μαθητών (το περίφημο Mozart Effect), τη μνήμη αλλά και άλλες εγκεφαλικές λειτουργίες όπως είναι η προσωρινή χωρική αντίληψη (spatial-temporal reasoning) και η χωρική απεικονιστική αντίληψη (spatial-recognition reasoning). Aυτό πρακτικά σημαίνει ότι η ακρόαση της μουσικής του Mozart ενισχύει την ικανότητα αντίληψης χωρο-χρονικών παραμέτρων και ανώτερων μαθηματικής φύσης εγκεφαλικών λειτουργιών. Έχει επίσης αποδειχθεί ότι οι μαθητές που διαθέτουν πρώιμη μουσική παιδεία παρουσιάζουν αξιοσημείωτα καλύτερη επίδοση στο σχολείο και εμφανίζουν πολύ μεγαλύτερο ποσοστό εισαγωγής στην ανωτάτη εκπαίδευση. Ακόμη τα παιδιά που συμμετέχουν σε ορχήστρες ή χορωδίες μαθαίνουν να συνεργάζονται, γίνονται κοινωνικότερα και αποδίδουν καλύτερα σε επίπεδο συλλογικών δραστηριοτήτων σε σχέση με παιδιά που δεν συμμετέχουν σε μουσικές δραστηριότητες.

Η σύγχρονη νευρο-επιστήμη (cognitive neuroscience) αποδεικνύει σήμερα αυτό το οποίο οι Αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν εμπειρικά δηλ. ότι η μουσική εκπαίδευση και ακρόαση δεν καλλιεργεί μόνο τις καθαρά μουσικές δεξιότητες αλλά βελτιώνει και προάγει πολλαπλές δεξιοτήτες. Δεν ήταν τυχαίο λοιπόν ότι οι αρχαίοι έλληνες τοποθετούσαν τη μουσική στον κορμό της παιδείας αφού θεωρούσαν ότι η ιδανική παιδεία πρέπει να περιλαμβάνει μουσική για το Νου και φυσική άσκηση για το Σώμα.

 Πηγή

http://www.awakengr.com/2012/11/blog-post_6638.html

*Argiro Arabatzoglou
Εμένα η πρώτη μου συνεισφορά στην ομάδα αφορά στα παιδιά και στην κλασσική μουσική, μέσα από ένα site που ανακάλυψα από τη Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος. Όσοι έχουμε παιδιά και δεν το ξέρουμε, ας τα ωθήσουμε να το εξερευνήσουμε παρέα.

ΜελΟδύσσεια: Υπέροχη εκπαιδευτική ιστοσελίδα για τη μουσική από τη Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος:
Μελοδύσσεια: μια μουσική ιστορία για νέους
https://www.facebook.com/funattikidspage/posts/415349708577670

*Sophia Maiou


The 13 strangest composer deaths in classical music

http://www.limelightmagazine.com.au/Article/296833,the-13-strangest-composer-deaths-in-classical-music.aspx







*ΑΛΙΚΗ ΤΑΜΠΑ

MUSICOTERAPIA - MUSIC THERAPY - ΜΟΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑ
Ανάλογα με το πρόβλημά σας διαλέγετε την κατάλληλη μουσική.

LA MUSICA ES UNO DE LOS ALIMENTOS DEL ALMA = Η μουσική είναι μια από τις τροφές της ψυχής.

Παθήσεις:
Insomnia: Για την αϋπνία

Nocturnos =νυχτερινά de Chopin 
· (op. 9 No. 3) http://www.youtube.com/watch?v=gCPnUFmIJWM
· (op. 15 No. 2) http://www.youtube.com/watch?v=SbAEsaZ8_LM
· (op. 9 n.º 2) http://www.youtube.com/watch?v=YGRO05WcNDk&feature=related 
· 
· Preludio para la siesta de un Fauno = Η ανάπαυση ενός φαύνου de Debussy
· http://www.youtube.com/watch?v=F5A4CkUAazI&feature=fvw
· 
Canon en Re de Pachelbel
http://www.youtube.com/watch?v=JvNQLJ1_HQ0

Hipertensión: Για την Υπέρταση
· Las cuatro estaciones de Vivaldi
· http://www.youtube.com/watch?v=yb8icchy4H4&feature=fvst
· 
· Serenata nº13 en Sol Mayor de Mozart
· http://www.youtube.com/watch?v=uDm7l37-9jE
· Música acuática de Haendel
· http://www.youtube.com/watch?v=gor3p4OtLfQ
· 
· Concierto para violín de Beethoven
· http://www.youtube.com/watch?v=Qx9LOgSGGqk
· 
· Sinfonía nº8 de Dvorak
· http://www.youtube.com/watch?v=W5UbrhqdqQE
Ansiedad: Για το άγχος
Anxiety:
Concierto de Aranjuez de Rodrigo
· http://www.youtube.com/watch?v=RxwceLlaODM
· 
· Las cuatro estaciones de Vivaldi
http://www.youtube.com/watch?v=sO7zsGzTnDM
· 
· La sinfonía Linz, k425 de Mozart
· http://www.youtube.com/watch?v=JcDFZSEGFno

Dolor de Cabeza: Για την κεφαλαλγία
Headache:
· Sueño de Amor de Liszt
· http://www.youtube.com/watch?v=_pysf5ixCTQ
· 
· Serenata de Schubert 
http://www.youtube.com/watch?v=ZpA0l2WB86E&feature=related
· Vivaldi - Oboe Concerto in D Minor RV454
· http://www.youtube.com/watch?v=jEQ0N9D1NQs
· 
· Himno al Sol de Rimsky-Korsakov
http://www.youtube.com/watch?v=NBwXt_06T9w

Dolor de estómago: Για το στομαχόπονο.
Stomacache:
· Música para la Mesa de Telemann
· http://www.youtube.com/watch?v=8exrY_VSeZc
· 
· Concierto de Arpa de Haendel
· http://www.youtube.com/watch?v=iBnr6mJZJFg
· 
· Concierto de oboe de Vivaldi
· http://www.youtube.com/watch?v=jEQ0N9D1NQs
Energéticas: Για ενεργητικότητα

La suite Karalia de Sibelius
http://www.youtube.com/watch?v=AIois3Gaegk
· 
· Serenata de Cuerdas (op. 48) de Tschaikowsky
· http://www.youtube.com/watch?v=-TuHjEaTYCQ&list=PL18D1920D028A0F79
· 
· Obertura de Guillermo Tell de Rossini
· http://www.youtube.com/watch?v=6y7tjxii2y4
· http://www.youtube.com/watch?v=tIxIknEONkU

Para la Sanación y armonía de tu hogar: Για καλή υγεία και αρμονία στο σπίτι
For good health and harmony in your home:
Todo lo de Wolfang Amadeus Mozart
http://www.youtube.com/watch?v=df-eLzao63I

*Δεν είμ' εδώ



Ο Χοσέ Αντόνιο Αμπρέου μιλάει για το πως τα παιδιά διαμορφώνονται μέσω της μουσικής

http://www.ted.com/talks/lang/el/jose_abreu_on_kids_transformed_by_music.html

*Kostas Bernidakis

Η δύναμη της κλασικής μουσικής
http://www.videoman.gr/50050







*Athina Psaltopoulou
Η ΜΟΝΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΜΟΥΣΙΚΟΥΣ ΟΡΟΥΣ…
Πιστεύουμε ὅτι κανεὶς δὲν θὰ διαφωνοῦσε μὲ τὴν ἄποψιν ὅτι π.χ. ἕνας ἀρχιτέκτων – Εὐρωπαῖος ἤ μή – δὲν θεωρεῖται τελειοποιημένος στὴν τέχνη καὶ τὴν ἐπιστήμη του, ἐάν δὲν ἔχει μελετήσει τὴν ἀρχαίαν ἑλληνικὴ (καὶ Βυζαντινὴν) ἀρχιτεκτονική.
Τὸ ἴδιο ἰσχύει φυσικὰ γιὰ ἕναν γλύπτη, ἕναν ποιητή, (ὁ Ὅμηρος παραμένει ἐς ἀεὶ πρότυπον), ἀλλὰ καὶ γιὰ κάθε καλλιτέχνη ἤ ἐπιστήμονα (ἀστρονόμο, μαθηματικό, ἰατρὸ κ.τ.λ.).
Θὰ θέλαμε ν’ ἀναφερθοῦμε εἰδικώτερα στὴν περίπτωσιν τοῦ μουσικοῦ (εἴτε γιὰ μουσικὸν ἑρμηνευτὴν πρόκειται, εἴτε γιὰ συνθέτη). Ὁ σημερινὸς (Εὐρωπαῖος) σπουδαστὴς μουσικῆς θὰ πρέπει πρωτίστως νὰ κατανοῇ τὴν σημασία τῶν λέξεων μὲ τὶς ὁποῖες ἐκφράζονται οἱ βασικὲς ἔννοιες τῆς ἐπιστήμης καὶ τέχνης του.
Οἱ περισσότερες ἀπ’ αὐτὲς τὶς λέξεις – ἔννοιες, εἶναι ἑλληνικὲς καὶ περιλαμβάνονται στὰ σωζόμενα ἔργα τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων, κυρίως τοῦ Πυθαγόρα (ἀπὸ σημειώσεις τοῦ Ἀρχύτα), τοῦ Πλάτωνος (στὴν «Πολιτεία» καὶ τοὺς διαλόγους «Γοργίας» καὶ «Τίμαιος»), τοῦ Ἀριστοτέλους, τοῦ Ἀριστοξένου ἀπὸ τὸν Τάραντα κ.ἄ..
(Θῦμα ἀποσιωπήσεως τῆς ἱστορίας μας καὶ ὁ Ἀριστόξενος – Δ αἰὼν π.Χ. – ὁ μέγιστος θεωρητικὸς τῆς μουσικῆς, φιλόσοφος, ἱστορικός, πολιτικός, παιδαγωγός, φυσικός, συγγραφεὺς 453 βιβλίων, ὁ πρῶτος ποὺ ἐπρότεινε τὸν «συγκερασμό» στὸ χόρδισμα ( δηλ. τὴν ὑποδιαίρεσιν τῆς ὀκτάβας σὲ δώδεκα ἴσα ἡμιτόνια) πρᾶγμα τὸ ὁποῖον ἐφήρμοσε 2.000 χρόνια ἀργότερα ὁ Μπάχ. Παρ’ ὅτι ἡ θεωρία του εἶχε διαδοθεῖ ὡς τὶς Ἰνδίες, ἀγνοεῖται σκανδαλωδῶς ἀπὸ τὸ «PetitLarousse»!!).
Ἡ μουσικὴ θεωρία τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων εἶναι μέχρι σήμερα ἡ μόνη σταθερὰ βάσις τῆς ἐπιστημονικῆς ἑρμηνείας τῆς μουσικῆς καὶ τὸ σχετικὸ ἑλληνικὸ λεξιλόγιο, ἔχει υἱοθετηθεῖ διεθνῶς. Ἂς ἀναφέρουμε ὁρισμένα παραδείγματα :
Κατ’ ἀρχήν, ἡ λέξις «μουσική» (= τέχνη τῶν Μουσῶν), λέγεται παντοῦ μ’ αὐτὴν τὴν ὀνομασία: Musik στὰ γερμανικά, Music στ’ ἀγγλικά, Musique στὰ γαλλικὰ κ.ο.κ.. Γιὰ νὰ διευκολύνουμε τὴν ἀνάγνωσιν, θ’ ἀναφερόμαστε ἐφ’ ἑξῆς κυρίως στὰ γαλλικά – τὴν γλῶσσα τοῦ κ. Ντυροζέλ – ἄν καὶ οἱ ὅροι αὐτοί, μὲ μικρὲς παραλλαγές, εἶναι διεθνῶς καθιερωμένοι.
Κυριώτερες παράμετροι (paramètres) τῆς μουσικῆς εἶναι : Ὁ ρυθμὸς (rhythme) – ἐκ τοῦ ρυθμίζω -, ἡ μελῳδία (mélodie) – ἐκ τοῦ μέλος + ὠδή – καὶ ἡ ἁρμονία (harmonie) – ἐκ τοῦ ἁρμόζω – .
Διὰ τὴν ἐκμάθησιν τῆς μουσικῆς ἀπαιτεῖται ἡ θεωρία (théorie) καὶ ἡ πρακτικὴ ἄσκησις (pratique – ascèse) διὰ τὴν ἀπόκτησιν τεχνικῆς (technique). Μία πλήρης θεωρητικὴ μουσικὴ κατάρτισις, ἀπαιτεῖ γνώσεις: Mυθολογίας(mythologie) – Μοῦσες, Ὀρφεύς, Ἀπόλλων, Ἑρμῆς, Πάν, Διόνυσος κ.λ.π. -, γλωσσολογικὲς(glossologiques) – κυρίως ἀρχαίων ἑλληνικῶν -, μετρικῆς (métrique), ἀριθμητικῆς (arithmétique), γεωμετρίας (géométrie), μαθηματικῶν (mathématiques), φυσικῆς (physique), παιδαγωγικῆς (pédagogique), ψυχολογίας (psychologie), κ.τ.λ., ἐνῷ μία ἐπαρκὴς πρακτικὴ ἐξάσκησις προϋποθέτει γερὸ σῶμα ποὺ ἀποκτᾶται μὲ τὴν γυμναστικὴ (gymnastique), ἡ ὁποία μὲ τὴν σειρά της ἀπαιτεῖ γνώσεις ἀνθρωπολογίας (anthropologie), βιολογίας (biologie), φυσιολογίας (physiologie), καὶ γενικώτερα συνεργασίαν ἐγκεφάλου (encéphale) καὶ ψυχῆς (psyché).
Ἐπειδὴ λοιπὸν ἡ μουσικὴ παιδεία ἀπαιτεῖ πλῆθος ἐγκυκλοπαιδικῶν – σφαιρικῶνγνώσεων (encyclopédiques – sphériques – notions), προκύπτει αὐτομάτως (automatiquement) ἕνα διδακτικὸ πρόβλημα! (problèmedidactique!): ποίαν ὁδὸν πρέπει νὰ μετέλθῃ ὁ παιδωγωγὸς; Ποίαν παιδαδωγικὴνμέθοδον; (méthodepédagogique)!
Συνήθως, μία ἐπαγωγικὴ μέθοδος ἀρχίζει μὲ τὴν διδασκαλίαν τῶν συμβόλων(symboles) τῆς μουσικῆς σημειογραφίας (séméiographie) ἤ παρασημαντικῆς (parasémantique).
Διὰ τὴν ἀποτύπωσιν ὁλοκλήρου τῆς μουσικῆς ἐκτάσεως, ἀπαιτεῖται ἕνα διάγραμμα(diagramme) μὲ δύο (deux) ἄξονες (axes): τὸν ὁριζόντιον (horizontal) ποὺ συμβολίζει τὸν χρόνον καὶ τὸν κατακόρυφον ποὺ συμβολίζει τὶς συχνότητες δηλ. τὸ ὕψος τῶν φωνῶν.
Τὸ ἐν λόγῳ διάγραμμα περιλαμβάνει ἕνδεκα κύριες γραμμὲς ὁριζόντιες καὶ παράλληλες (parallèlles), ποὺ ἰσαπέχουν μεταξύ των, οἱ ὁποῖες ἀντιπροσωπεύουν συχνότητες κατὰ προσέγγισιν, σὲ λογαριθμικὴν κλίμακα (logarithmique).
Μὲ ἄλλα λόγια, εἶναι ὑψομετρικὲς (hypsométriques).
Διὰ τὴν ἀποτύπωσιν τμήματος μόνον τῆς μουσικῆς ἐκτάσεως – ὅσον δύναται νὰ τραγουδήση μία φωνή -, μᾶς ἀρκεῖ ἕνα πεντάγραμμον διάγραμμα. Ποιᾶς ἀκριβῶς φωνῆς, ἡ ἔκτασις ἀποτυπώνεται, μᾶς τὸ ἀποκαλύπτει ἑκάστοτε τὸ ὁμώνυμο κλειδί(clefhomonyme).Π.χ. «κλειδὶ μπάσσου» κλπ.
Ἐν τῷ πλαισίῳ τοῦ ὡς ἄνω διαγράμματος πρέπει νὰ θεωρηθοῦν ὡς κινούμενα ἐξ ἀριστερῶν πρὸς τὰ δεξιὰ – κατὰ τὴν φορὰν τοῦ ἄξονος τοῦ χρόνου – καὶ τὰ συμβολικὰ σχήματα τῶν μουσικῶν τόνων τῆς γλώσσης μας. Τότε γίνονται εὔγλωττα καὶ ἀποκαλυπτικά.
Ἐξ’ αὐτῶν, ἡ μὲν ὀξεῖα καὶ βαρεῖα (φωνὴ) χρησιμοποιοῦνται καὶ στὴν βυζαντινὴ μουσικὴ, τὸ δὲ σύμβολον τῆς (κυματιστῆς) περισπωμένης(φωνῆς), χρησιμοποιεῖται διεθνῶς στὴν μουσικὴ σημειογραφία καὶ εἶναι ὁ γνωστὸς «καλλωπισμὸς» μὲ τὸ ὄνομα «πλειὰς» φθόγγων, ἤ ἰταλιστὶ : «grupetto »
Φυσικὰ, γιὰ νὰ προλάβη ἡ φωνή μας νὰ τραγουδήση μίαν πλειάδα φθόγγων (περὶ τὸν νοητὸν ἄξονα ποὺ συμβολίζει τὸν μέσον ὅρον τοῦ ὕψους μιᾶς φωνῆς), θὰ πρέπει ἡ ἀντίστοιχος συλλαβὴ νὰ εἶναι μακρά!
Ἕνα μικρὸ εὐθύγραμμον τμῆμα (τοῦ ἄξονος τοῦ χρόνου), χρησιμοποιεῖται ὡς σύμβολον μακρᾶς συλλαβῆς (__). (ποτὲ ὡς περισπωμένη!). Ἄς ὑπενθυμίσουμε ἐκ τῆς παλαιᾶς γεωμετρίας ὅτι: «ἔννοιαν εὐθυγράμμου τμήματος λαμβάνομεν ἐὰν τεντώσωμεν ἕν νῆμα». Ἐάν τώρα, προσεγγίσωμεν τὶς δύο ἄκρες τοῦ νήματος, ἡ ἀπόστασις βραχύνεται, τὸ νῆμα καμπυλοῦται καὶ προκύπτει τὸ σύμβολον τῆς βραχείας συλλαβῆς (υ). Αὕτη γὰρ ἐστὶ ἡ ἐξήγησις, ἡ λογική. (car, c’ estl’ exégèselogique!).
Οἱ μὲν τόνοι (ἐκ τοῦ τείνω τὶς φωνητικὲς μου χορδὲς), προσδίδουν μελωδικότητα στὴν γλῶσσα, οἱ δὲ συνδυασμοὶ μακρῶν – βραχέων συλλαβῶν, τῆς προσδίδουν ρυθμόν.
Ἔχει ἐπίσης ψιλὲς καὶ δασεῖες (πυκνὲς, ἠχηρὲς, ἐκ βαθέων) ἐκπνοὲς (πνεύματα). Δυστυχῶς ἐπὶ τῶν ἡμερῶν μας αὐτὰ ἔχουν καταργηθεῖ διὰ Νόμου(!) ἀπὸ τὴν ἐκπαίδευσιν καὶ οἱ διδάσκοντες μουσικὴν δεινοπαθοῦν νὰ ἐξηγήσουν τὰ αὐτονόητα: π.χ. ὅτι τὸ σωστὸν εἶναι νὰ λέμε «συγχορδία μεθ’ἑβδόμης», ἀλλὰ «συγχορδία μετ’ἐννάτης»
Ἔχει καὶ διαβαθμίσεις τῆς δυναμικῆς! (Εἰς τὰ τριμερῆ μέτρα, οἱ λέξεις, παρουσιάζουν τὴν ἑξῆς διαβάθμισιν τῆς δυναμικῆς: ἰσχυρόν, ἀσθενές, ἀσθενέστερον! ). Ἔτσι ἡ γλῶσσα μας προσομοιάζει μὲ ᾠδήν, ἡ δὲ ὀρθὴ ἐκφορά της λέγεται προσῳδία. Ἡ συρραφὴ τέτοιων ᾠδῶν εἰς ἕνα ἑνιαῖον ἔργον, λέγεται ῥαψῳδία (rhapsodie). Ἡ παράφωνος ᾠδὴ λέγεται παρῳδία (parodie).
Ὅλα αὐτὰ τὰ μουσικὰ συστατικὰ στοιχεῖα τῆς γλώσσης μας εἶναι σημαντικώτατα διότι διεγείρουν τὸν ἐγκέφαλον καὶ βοηθοῦν εἰς τὴν εὐχάριστον ἐκμάθησιν (συνδυάζοντας «τὸ τερπνὸν μετὰ τοῦ ὠφελίμου») καὶ κυρίως εἰς τὴν ἀνεξίτηλον ἀποτύπωσιν ἤ ἀπομνημόνευσιν! Ἀκόμη καὶ ἄτομα τὰ ὁποῖα εἰς βαθὺ γῆρας πάσχουν ἀπὸ ἀμνησίαν(amnésie), δὲν λησμονοῦν τὰ τραγούδια ποὺ ἤξεραν! Ἔτσι ἐξηγεῖται ἡ ἀξιοθαύμαστος ἱκανότης τῶν παλαιοτέρων ν’ ἀπομνημονεύουν ὁλόκληρα ἔπη (τὴν Ἰλιάδα, τὴν Ὀδύσεια, τὸν Ἐρωτόκριτο…) : τὰ τραγουδοῦσαν! (Μῆνιν ἄειδε θεὰ…).
Ἐκ παραλλήλου, ἡ μουσικὴ παρουσιάζει μίαν ἀνάπτυξιν αὐτόνομον (autonome). Χρησιμοποιεῖ πολὺ περισσότερες χρονικὲς ἀξίες ἀπὸ τὸ μακρὸν καὶ τὸ βραχύ. (macro-,bref). Ἐφευρίσκει περισσότερα συμβολικὰ σχήματα γιὰ νὰ τὶς καταγράψῃ.
Κατὰ τὴν γραφικὴν (grαphique) παράστασιν ἑνὸς μελίσματος (mélisme), ἡ χρονικὴ διάρκεια ἑνὸς φθογγοσήμου ἤ μιᾶς παύσεως (pause), εἶναι ἀνάλογος (analogue) τοῦ σχήματός των (schéma).
Γιὰ νὰ κάνουμε μουσική, πρέπει πρῶτα νὰ κατασκευάσουμε μὲ καθορισμένους ἤχους, ἕνα μουσικὸ σύστημα (système) – ὅπως στὴν ἀριθμητικὴ τὸ δεκαδικὸ (décimal) ἤ τὸ δυαδικὸ (dual) σύστημα – . Ἐνδεικτικῶς ἀναφέρουμε τὰ μουσικὰ συστήματα: τονικό(tonal), ἀτονικό (atonal), πολυτονικό (polytonal), δωδεκαφθογγικό (dodécaphonique) κ.ἄ.
Ὁ μουσικὸς, πρῶτα ἀναγνωρίζει ἕναν μουσικὸν ἦχον ὡς μέλος τοῦ μουσικοῦ συστήματος καὶ μετὰ μπορεῖ ( μὲ κατάλληλον ἐξάσκησιν), νὰ τὸν τραγουδήση σωστά! (juste!)˙ (μέλος + ᾠδὴ = μελῳδία)! Ἐν ἐναντίᾳ περιπτώσει, τὸ μέλος ἀποδίδεται ἐσφαλμένως (φάλτσο!). Αὐτὸ λέγεται πλημμέλημα! Ἐπίσης πρέπει νὰ κατασκευάσουμε διαδοχικὲς σειρὲς ἤχων, δηλαδὴ κλίμακες ὁμογενῶν(homogènes) ἤ συγγενῶν ἤχων.
Ἐπειδὴ ἡ συγγενὴς διαδοχὴ συμβολίζεται μὲ τὸ ἑλληνικὸ γράμμα Γάμμα (πρβλ. Γῆ, γάμος, γόνος, γέννησις κ.λ.π.), «Γκάμμα» λένε τὴν μουσικὴ κλίμακα στὰ ἰταλικά, gamme στὰ γαλλικά. Συγγένεια δημιουργεῖται ὅταν ὑπάρχει συμφωνία (symphonie). Ὄχι ὅταν ὑπάρχει διαφωνία (diaphonie).
Τὰ κυριώτερα εἴδη κλιμάκων εἶναι: ἡ πεντατονική (pentatonique), ἡ διατονική (diatonique), ἡ ἐναρμόνιος (enharmonique) ἡ χρωματική (chromatique). {Παρένθεσις (parenthèse): Ἡ λέξις «χρωματική», ἐδῶ χρησιμοποιεῖται κατὰ μεταφορὰν (métaphore) ἐκ τῆς ζωγραφικῆς}, ἡ μείζων (majeur) καὶ ἡ ἐλάσσων (mineure) [ῥῆμα μινύθω].
Ὡς μονάδα μετρήσεως τῶν ἀποστάσεων (ἤ διαστημάτων) μεταξὺ τῶν βαθμίδων μίας κλίμακος, ἔχομε τὸν τόνο (ton) καὶ τὸ ἡμιτόνιο (demiton). Τόνος σημαίνει καὶ μουσικὸς ἦχος (ἐκ τοῦ τείνω μίαν χορδήν) καὶ τονικὴ (tonique) ὀνομάζεται ἡ βάσις (base) – δηλαδὴ ἡ πρώτη βαθμίς – μιᾶς κλίμακος.
Ἡ διέλευσις πρὸς τὸν ὑψηλότερον τόνο τῆς κλίμακος μὲ ἐνδιάμεσο βηματισμὸν ἡμιτονίου, λέγεται δίεσις (γερμ. –is), (γαλλ. dièse). Tὸ ἀντίστροφον λέγεται ὕφεσις (γερμ. – es).
Φυσικά, ἡ ἀπόστασις τῶν διαδοχικῶν ἤχων στὴν κλίμακα δὲν εἶναι πάντα ἕνας τόνος, οὔτε γίνεται μουσικὴ μὲ τὸν ἴδιον τόνο συνέχεια. Κάτι τέτοιο θὰ ἦταν μονότονο(monotone), ὅπως μονότονη προσπαθοῦν «τινὲς» νὰ καταντήσουν τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα, μὲ τὴν βιαίαν κατάργησιν τῶν τόνων καὶ τῶν πνευμάτων της, τὰ ὁποῖα ἐπὶ 2.500 χρόνια σηματοδοτοῦσαν σοφὰ τὴν βαθειὰ μουσικότητά της· (μονοτονικὸ = μονότονο!!).
Τὸ μονότονο ὅμως, συνεπάγεται πνευματικὴν ὀκνηρίαν, δυσχεραίνει ἀφάνταστα τὴν ἀποτύπωσιν καὶ τὴν ἀπομνημόνευσιν καθ’ ὅτι ἀναπαράγει συνεχῶς τὶς ἴδιες – καὶ δή, μόνον χαμηλές – συχνότητες ποὺ ἀποκοιμίζουν τὸν ἐγκέφαλον, ἐπιφέρουν ὕπνωσιν (hypnose) καὶ νάρκωσιν (narcose)! Τὸ “miserabilevisu“= «oἰκτρὸν ἰδεῖν», μονοτονικό, πλήττει καίρια τὴν ἀκουστικὴν (acoustique) καὶ ὀπτικήν μας (optique) μνήμην, δηλαδὴ τὶς βάσεις τῆς μνημοτεχνικῆς (mnémotechnique).
Οἱ δὲ λοιπὲς «καινοτομίες» στὴν ὀρθογραφία (orthographie), πλήττουν τὴν ἐτυμολογία (étymologie) καὶ τὴν νοηματική μας μνήμη. Ἐν συνδυασμῷ δὲ καὶ μὲ τὴν ἐγκληματικὴν κατάργησιν τῆς καλλιγραφίας (calligraphie), πλήττεται καίρια ἡ πατροπαράδοτος καλλιέπεια καὶ καθίσταται σχεδὸν ἀνέφικτος ἡ πρόσβασις εἰς τὴν μαγείαν τῆς μετρικῆς (métrique) καὶ εἰς τὸ σύνολον τῆς ἑλληνικῆς γραμματείας!
Ἡ αἴσθησις τῆς μονοτονίας καταπολεμῆται καὶ μὲ τὶς ἐναλλαγὲς καὶ τὶς ποικίλες διακυμάνσεις τῆς δυναμικῆς (dynamique)! (ἰσχυρὸν – ἀσθενὲς μέρος τοῦ μέτρου ἤ θέσις – ἄρσις, σταδιακὴ αὔξησις μέχρι «κορυφώσεως» κ.ἄ.).
Ἂς μὴν συγχέωμεν λοιπὸν τοὺς τόνους, μὲ τὰ σύμβολα τῆς δυναμικῆς! – καθὼς οἱ ἄμοιροι μουσικῆς παιδείας – (ἑνὸς κακοῦ μύρια ἕπονται).
Οὔτε νὰ συγχέωμε τὶς διακυμάνσεις τῆς δυναμικῆς μὲ τὴν ἔννοιαν τοῦ ῥυθμοῦ! {Ρυθμὸς εἶναι ἡ ἐσωτερικὴ διαρρύθμισις τῶν χρονικῶν ἀξιῶν (μακρῶν-βραχέων), ἐντὸς τῶν μέτρων ἑνὸς στίχου ἤ μιᾶς φράσεως}.
Ὁ Μπετόβεν ἐπὶ παραδείγματι, εἰς τὸ β΄μέρος τῆς ἑβδόμης συμφωνίας του, ἐνσυνειδήτως ἐπιλέγει τὸν ῥυθμὸν τῶν ἐπῶν τοῦ Ὁμήρου : ἐναλλαγὴν δακτυλικοῦ καὶ σπονδείου μέτρου. Σημειωτέον ὅτι ἦτο βαθὺς γνώστης τῆς θεωρίας τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων περὶ ἐπιδράσεως τῶν διαφόρων εἰδῶν τῆς μουσικῆς ἐπὶ τοῦ ἤθους(éthos), καὶ εὕρισκε παρηγορίαν διαβάζοντας τοὺς ἀρχαίους καὶ κυρίως τὸν Πλούταρχο.
Ἐπὶ πολλοὺς αἰῶνες, ἡ διδασκαλία τῆς μουσικῆς ἐγινόταν τῇ βοηθείᾳ ἑνὸς μονοχόρδου ὀργάνου (monocorde), – ἐπινόησις τοῦ Πυθαγόρα – . Γιὰ νὰ μεγεθύνεται ὁ ἦχος της, ἡ χορδὴ ἦταν τεντωμένη(tendue), ἐπάνω σ’ ἕνα ξύλινο ἠχεῖον, κοῖλον (λατινικὰ cellum, ἐξ οὗ καὶ τὸ cello, τὸ γνωστὸ ἔγχορδο ὄργανο, ἀλλὰ καὶ ciel λέγεται ὁ οὐρανὸς στὰ γαλλικὰ, ἐπειδὴ εἶναι κοῖλος!)
Ὁ ῥυθμὸς, ἀνακρούεται (ἀνάκρουσις= anacrouse) κατὰ τακτὰ διαστήματα (γερμ. Takte). Γιὰ νὰ μετροῦμε σταθερὰ τὴν ταχύτητα, χρησιμοποιοῦμε τὸν μετρονόμο(métronomeστὰ γαλλικά, taktellστὰ γερμανικά), ἐνῷ γιὰ νὰ μετρήσουμε τὴν συνολικὴ χρονικὴ διάρκεια, χρησιμοποιοῦμε τὸ χρονόμετρο (chronomètre). Μποροῦμε φυσικὰ νὰ χρησιμοποιήσωμε ἕνα ὡρολόγιον ἤ ὡρόλεξον(horloge – ROLEX!)
Ἡ ῥυθμικὴ ἐπιτάχυνσις, ὡς ἵππος κέλης (cel), λέγεται διεθνῶς: accelerando. Ἡ σταδιακὴ ἐλλάτωσις ἤ σμίκρυνσις τῆς ἐντάσεως τοῦ ἤχου (ρῆμα : μινύθω), λέγεται diminuendo.
Ἡ μουσικὴ στὴν ἀρχαίαν Ἑλλάδα ἦταν ἄρρηκτα συνδεδεμένη μὲ τὸν λόγο(logo-,γνωστὸν ἐπίθεμα σὲ πολλὲς “γαλλικὲς” λέξεις ὅπως musicologue, psychologue, étymologieκ.ἄ.), μὲ τὴν ῥητορικὴ (rhétorique), τὴν ποίησιν (poésie), τὸ θέατρο (théâtre).
Στὸ θέατρο ἤ τὴν ὄπερα, ἔχομε κωμῳδίες (comédies), τραγῳδίες (tragédies), λυρικὸ θέατρο (lyrique), ἤ λυρικὴ μουσική (musiquelyrique), ἐπικὴ μουσική (épique), μελόδραμα (mélodrame) κ.ἄ..
Ἡ σχέσις λόγου – μουσικῆς, ἐμφαίνεται καὶ ἀπὸ τὴν ὀνομασίαν (nomination, ὄνομα= nom) τῶν μουσικῶν φθόγγων μὲ γράμματα τοῦ ἀλφαβήτου, πρᾶγμα ποὺ ἰσχύει καὶ σήμερα στὶς ἀγγλόφωνες καὶ γερμανόφωνες χῶρες. Ἐξ’ ἄλλου ἔχομε μουσικὲς συλλαβές(syllabes), συγκοπὲς (syncopes), φράσεις (phrases), διαλόγους (dialogues), στροφές (strophes), περιόδους (périodes), συμμετρία (symmétrie) καὶ κυρίως μουσικὲς ἰδέες (idées)!
Μία σύνθεσις (synthèse), ἔχει συνήθως μορφὴ «κυκλικὴ» (cyclique) ἤ ἔχει ἕναν πρόλογο (prologue), δύο ἀντίθετα ἐκ διαμέτρου (diamétralement) θέματα (thèmes), μετὰ τὴν εἴσοδον τῶν ὁποίων ἀκολουθοῦν τὰ ἐπεισόδια(épisodes) καὶ καταλήγει στὸν ἐπίλογο (épilogue) ἤ τὴν ἐπῳδὸ/ ἤ ἐπῳδὴ (épode). Εἰς τὸ τέλος τῆς μουσικῆς συνθέσεως τίθεται ἡ λέξις FIN (ρῆμα ποFίνειν =τελευτᾶν!). Ἀλλὰ αὐτὰ τὰ μελετᾷ ἡ Μορφολογία (morphologie).
Τὴν μελωδία, ποὺ εἶναι παλλόμενος ἀήρ, (air), ὁ ἀοιδὸς (aède) τὴν τραγουδᾷ μὲ τὴν φωνή ( – phonieἤ – phone), γνωστὰ ἐπιθέματα σὲ λέξεις ὅπως aphonie, euphonie, dysphonie, cacophonie, orthophonie, phoniatre, phonologie, phonétique, ἤ ἀκόμα σὲ λέξεις τῆς μουσικῆς τεχνολογίας (technologie), ὅπως γραμμόφωνo (grammophone), μικρόφωνο (microphone), μαγνητόφωνο (magnétophone), κ.τ.λ.. – Τὰ μαγνητόφωνα, μᾶς παρέχουν καὶ τὴν δυνατότητα νὰ προσθέσωμεν ἠχώ(écho) ἤ νὰ κάνωμε μῖξιν ἤχων (mixage) – . Τὴν μουσικὴ τὴν ἀκοῦμε καὶ ἀπὸ δίσκους (disques), ποὺ παίζονται καὶ σὲ δισκοθῆκες (discothèques).
Συνώνυμον(synonyme) τῆς φωνῆς εἶναι ἡ βοή, ἡ αὐδὴ (ἐκ τοῦ ᾄδω! – ἐδῶ μένουμε ἄναυδοι!..), ἀλλὰ καὶ ἡ (F)ὄψ -μὲ δίγαμμα, προφέρεται: βόψ – , (γεν. ὀπός, δοτ. ὀπί, αἰτ. ὄπα) [ ἐξ οὗ : Καλλιόπα ἤ Καλλιόπη (= καλλίφωνος), τὸ διὰ φωνῆς κάλεσμα «ὄπα!, ὄπα !» καὶ ὁ ἀκολουθῶν τὸ φωνητικὸν κάλεσμα ὀπαδὸς!]
Ἡ λέξις (F)ὄψ, ἔδωσε τὴν λατινικὴν vox, τὴν ἀγγλικὴν voice, τὴν γαλλικὴν voix, κ.ἄ..
Ὅταν ἕνα ἄτομον (atome), τραγουδᾷ μία μελῳδία, αὐτὸ λέγεται μονῳδία (monodie).
Ὅταν πολλοὶ ἄνθρωποι τραγουδοῦν τὴν ἴδια μελωδία, λέγεται ὁμοφωνία(homophonie). [Ἔτσι τραγούδησαν τὸν Παιᾶνα (Paean), oἱ Ἓλληνες στὸν Μαραθῶνα καὶ τότε ὁ θεὸς Πὰν (Ρan), ἐνέσπειρε τὸν Πανικὸ (panique) στοὺς Πέρσες]. Μποροῦμε ὅμως νὰ τραγουδήσουμε καὶ πολυφωνικὰ(polyphonique)

πηγη:
http://oimos-athina.blogspot.gr/2013/11/blog-post_4613.html

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου